Tag Wittgenstein, Ludwig
Logisch-filosofische verhandeling
Ik spijkerde mijn Wittgenstein onlangs bij, het deed me (omdat ik, zie je, een beroepsdeformatie heb) denken aan softwareontwikkeling.
Pseudofilosofische onderzoekingen (I & II)
Ik ga vandaag geen blog schrijven. Ik zal genoegen nemen met enkele aantekeningen die ik maanden geleden op papier zette, geïnspireerd door Marcus Aurelius en door Ludwig Wittgenstein. Het spreekt voor zich dat mijn overpeinzingen beduidend minder diepzinnig zijn dan die van beide grootheden.
De programmeur, de filosoof
We kunnen als softwareontwikkelaars veel leren van Socrates' filosofische houding. “Ik weet dat ik niets weet” betekent: ik neem niets aan, ik luister alleen goed naar wat de ander zegt en probeer diens standpunt zo helder mogelijk te krijgen. Ik hoor aan, parafraseer en controleer of die parafrase klopt. Voorzichtig trek ik conclusies - niet om de ander onderuit te halen, maar om te kijken of ik op de juiste weg ben, de ander begrijp. En ook: of het verhaal van de ander klopt - wat dat dan ook moge betekenen.
Waarheid boven schoonheid
Anders dan Aristoteles, Kant en Wittgenstein, hebben we als softwareontwikkelaars de luxe ons niet bezig te hoeven houden met de metafysische grondstructuur van de werkelijkheid. Dat vereenvoudigt het ontwikkelen van onze applicaties aanzienlijk. Maar dezelfde hang naar schoonheid die ik bij filosofen zo amusant vind, duikt bij tijden ongemerkt in mijn eigen werk op.
Domain-Driven Design en Ludwig Wittgenstein
Vaak gebruiken verschillende delen van de business dezelfde woorden op verschillende manieren, of gebruiken ze verschillende woorden voor hetzelfde concept. Dat is een frustrerende situatie voor een softwareontwikkelaar, maar een feest voor een taalfilosoof.