Tag Verantwoordelijkheid
Hoe verhogen we kwaliteit?
Er is een werkgroep opgericht voor softwarekwaliteit – elke twee weken heb ik ’n meeting in mijn agenda staan die Software kwaliteit werkgroep heet en de misplaatste overdaad aan spaties is gekmakend maar ik kan het goed van me afzetten. Onlangs kwam onze enterprise architect langs en hij zei allerlei zinnige dingen waar je het onmogelijk mee oneens kunt zijn maar waar ik toch een paar honderd woorden lang over ga emmeren.
Gaan we snel genoeg?
Sinds kort ben ik in van team gewisseld. Sinds die wissel mag ik mezelf met recht full stack developer noemen. Ik ben verantwoordelijk voor de back-end, de front-end – de database, de infrastructuur, security – de requirementsanalyse, de tests… Je kunt je voorstellen: het kan even duren voordat een (ogenschijnlijk) eenvoudige feature afgerond is. Af en toe maakt een knagend schuldgevoel zich dan ook meester van me: gaan we snel genoeg?
Wat maakt een senior senior?
Laat ik de vraag zo stellen: waar is een junior, medior en senior verantwoordelijk voor? Ik hanteer de volgende vuistregel: een junior is ervoor verantwoordelijk zichzelf te verbeteren, een medior om het product te verbeteren, een senior om z’n omgeving te verbeteren.
Wat betekent het tests te schrijven?
Het is een terugkerend thema in onze Retrospectives: testcapaciteit – en dan natuurlijk vooral het gebrek eraan. Het komt regelmatig voor dat verschillende pull requests een tijd lang open blijven staan, wachtend op iemand die de testautomatiseringsscripts aan de codewijziging toevoegt.
Bugs zijn defecten
Een softwareontwikkelaar is: iemand die defecten fixt die hij zelf heeft geïntroduceerd.
Semantische bugs
Voor een presentatie klooide ik wat variaties op het FizzBuzz-algoritme in elkaar. En ergens in de loop van die codeeroefening stuitte ik op een interessante bug – hoewel, ik weet niet eens zeker of het wel een bug was. Dus: wat is een bug eigenlijk?
Wat zegt deze test?
“Wat zegt deze test?” – Het meest voor de hand liggende antwoord is natuurlijk: wat de code doet. Maar dat is slechts wat een test expliciet zegt, de informatie die een test inhoudelijk overbrengt. Dat is niet het enige wat het zegt – verre van.
Wat zegt deze code?
De namen in onze code – van variabelen, velden, methoden, parameters – beschrijven wat de code doet. De naam van een class beschrijft haar wezen: integer, Url, ResourceHelper. Anders dan bij mensen gaat de existentie van code niet vooraf aan haar essentie. Code is bepaald, bepaald door haar functie. Wat die functie is, weet een goede programmeur in een naam te vangen.
Een goede ontwikkelaar begrijpt eerst het probleem
Een softwareontwikkelaar is niet iemand die code schrijft. Iemand die slechts dat doet, kan, ondanks al zijn inspanningen, van geen enkele toegevoegde waarde zijn. Want uiteindelijk gaat het niet om de code. Het gaat niet om de code, zelfs niet als die code precies doet wat er gevraagd wordt. – Software ontwikkelen gaat om het oplossen van problemen.
Grote refactorslagen ondermijnen vertrouwen
Wat een stakeholder betreft is een grote refactorslag een enorme kostenpost zonder aantoonbaar resultaat. Een team dat erop staat niet verder te kunnen werken zonder eerst een hele tijd heel veel geld uit te geven – nota bene zonder daar iets voor terug te geven! –, ondermijnt het vertrouwen dat de stakeholder hen daarmee geeft.