Tag samenwerking
Waarom testers code moeten reviewen
Het klinkt als een natuurwet: programmeurs programmeren en testers testen. Maar die taakverdeling leidt tot inefficiënte werkprocessen met lange feedbackcycli. Om kwaliteit én snelheid te kunnen borgen, moet geautomatiseerd testen een tweede natuur worden voor het hele ontwikkelteam. Testers spelen hier een essentiële rol in.
Erfenissen van waterval
Op het Najaarsevenement van TestNet betoogde ik dat testers een belangrijke rol hebben te spelen in het reviewen van code. Tijdens de voorbereiding van mijn presentatie realiseerde ik me dat mijn team, alle Agile ambities ten spijt, in zijn denken nog diep verankerd zit in het gedachtegoed van de watervalopvatting van softwareontwikkeling.
Schone interfaces, simpele implementaties
Het dilemma was als volgt: ofwel de deadline missen met een “goede” oplossing (dat wil zeggen: een oplossing die de REST-standaard volgt), ofwel de deadline halen met een slechte (die een uitzondering introduceert in de opzet van onze API). Maar: dat is een vals dilemma.
De verplichte ChatGPT-blog
Met hulp van ChatGPT wist ik in een uurtje het functionele equivalent te leveren van code waar ik eerder dagen op heb zitten zwoegen. De tijdwinst is onomstotelijk. En op het vlak van informatieoverdracht is ChatGPT een ons “echte” ontwikkelaars mijlenver vooruit.
De tester als code reviewer
Mijn team heeft onze tester onlangs tot verplichte reviewer gemaakt voor elk pull request (PR). Hij heeft een heel specifieke opdracht – drie, eigenlijk: 1. Ga na of het PR unit- of integratietests bevat. Zo nee, keur het PR dan af. 2. Ga na of je de unit- en/of integratietests kunt begrijpen. Zo nee, keur het PR dan af. 3. Ga op basis van de unit- en/of integratietests na of de code werkt zoals bedoeld. Zo nee, keur het PR dan af. Pas als aan alle drie voorwaarden is voldaan, is het PR klaar om naar de main branch te mergen.
Iteratief verbeteren in de praktijk
Er was een briefje op de deur geplakt, de deur richting de wc’s: “Dicht houden in verband met de kou!” Er was een dingetje dat je moest weten. Als die deur eenmaal dicht was, dan kon je de afdeling softwareontwikkeling alleen nog maar uit – niet meer in. Een slimme ontwikkelaar liet die deur dus op een kier staan. En we waren allemaal slimme ontwikkelaars – misschien was het daarom wel zo koud, bedenk ik nu.
Tijdreis
Ik vroeg mijn collega’s: “Wat doet dit ding precies?” - waarop ze prompt de code tevoorschijn haalden en me stap voor stap door het importproces loodsten. Het was alsof ik terug werd geslingerd naar het begin van mijn ontwikkelcarrière, toen we met z’n allen een twaalf jaar oude legacy applicatie onderhielden die alleen te doorgronden was door nauwgezet de code te doorlopen. Wat blijkt: tijdreizen bestaat - je hoeft alleen maar bij een ander team te buurten.
Aantekeningen over requirements - deel 2
Het opstellen van de juiste requirements is één van de moeilijkste onderdelen van softwareontwikkeling. In een eerdere blog beschreef ik de eerste acht lessen die Karl Wiegers of dit onderwerp formuleerde in Software Development Pearls. In deze blog volgen de tweede acht.
Aantekeningen over requirements - deel 1
Het moeilijkste onderdeel van softwareontwikkelen is niet het juist bouwen, maar het juiste bouwen. Vaak zwoegen programmeurs dagenlang op hun code en worstelen testers zich door het resultaat heen, om er pas helemaal op het eind van de ontwikkelcyclus achter te komen dat er iets is gebouwd waar eindgebruikers niet helemaal (of: helemaal niet!) op zaten te wachten. Het scheppen van een juist beeld van wat er gemaakt moet worden is misschien wel de belangrijkste stap in het ontwikkelen van software - en niet zelden de minst ontwikkelde.
Wel code reviews, geen pull requests
Tijdens een Sprint Retrospective zei ik: “Ik heb het gevoel dat het te lang duurt voordat onze pull requests (PR’s) worden gecodereviewd. Hebben andere mensen datzelfde idee?” Ja, ze hadden hetzelfde idee. We spraken af: als je merkt dat er niets met je PR gedaan wordt, trek dan iemand even aan de jas. Het is een oplossing die vooralsnog goed genoeg werkt. Maar hij laat een belangrijke oorzaak - misschien wel dé belangrijkste oorzaak - van het probleem in stand: het bestaan van PR’s überhaupt.