Tag Samenwerking
Hoe heb je het volgehouden?
Software ontwikkelen is niet makkelijk, het is van zichzelf al niet makkelijk en het wordt nog moeilijker omdat je met mensen werkt en mensen zijn nooit makkelijk.
Borrelpraat #2
Hij dronk cola, ik een biertje – maar verder zitten we op één lijn. Het duurde niet lang voordat het over de zoekindex ging – altijd die verdomde zoekindex. “Dat is al vanaf het begin een pijnpunt,” bekende ik. “En ik ben zelf onderdeel van het probleem geweest.”
De vergeten tester
Twee dingen kunnen tegelijkertijd waar zijn. (1) Ik vind de tester de belangrijkste rol hebben in het team. (2) Ik wil geen tester in het team. – Ik wil haast zeggen: de rol van de tester is te belangrijk om bij een tester neer te leggen, maar die uitspraak is makkelijk te misinterpreteren en nodeloos provocerend. En toch…
Ik vluchtte voor een PI-planning en wat er toen gebeurde zul je niet geloven
Hoe vaak komt het niet voor dat je met je team een besluit neemt – met de twijfelachtige zegening van schoorvoetend instemmende collega’s die het achterste van hun tong zorgvuldig uit zicht houden? Of erger nog: dat jullie unaniem een knoop doorhakken om er een paar dagen, weken of maanden later te moeten constateren dat die knoop massaal de wind in wordt geslagen?
Sabotage!
Onlangs volgde ik een training Deep Democracy – en werd ik bewust gemaakt van enkele valkuilen en disfunctionele patronen in samenwerking. Eén van de interessantste inzichten die ik opdeed hadden te maken met sabotage: het ondermijnen van (een deel van) de groep. Dat kan op allerlei manieren gebeuren, van het maken van (sarcastische) grappen tot roddelen tot tegenwerken of zelfs staken. Het zijn allemaal voorbeelden van “ja zeggen maar nee doen.”
Begin een boekenclub!
Wie software ontwikkelt, leert van zijn fouten. Wie leest over softwareontwikkeling, leert van andermans fouten. Een lust voor lezen is een cheat code die je in staat stellen in rap tempo een betere IT-professional te worden.
Over de boekenclub
Voor de vuist weg heb ik eens geroepen: “We zouden eigenlijk elke nieuwe werknemer een boek mee moeten geven als ‘ie begint. Met als (impliciete?) boodschap: we verwachten dat je dit leest. We verwachten dat je tijd vrijmaakt voor zelfstudie.” – Erop terugkijkend, was dat het prille begin van de boekenclub die ik maanden later oprichtte.
Teveel tegelijk
“We zijn met teveel dingen tegelijk bezig,” constateert een ontwikkelaar tijdens de Retrospective. Die is met dit bezig, die met dat; hij met zus en zij met zo. Er is geen eenheid, iedereen werkt op zijn eigen eiland. – Het is een terugkerend thema. Waar ligt dat aan?
Imperatieve Options?
Ik gebruik Options graag, ze voorkomen een hoop foutmeldingen. Maar, belangrijker nog, ze maken mijn code expressiever en eleganter. Of liever: ze hebben de potentie dat te doen. Laatst kwam ik tijdens een codereview een functie tegen, waarop mijn primaire reactie was: dit moet anders. – Maar waarom?
Waarom testen testers?
Tijdens een Retrospective gaf onze tester aan dat hij omkwam in het werk. Eigenlijk verbaasde niemand dat. Ons team bestaat uit vijf ontwikkelaars en één tester, en die ene tester is verantwoordelijk voor het schrijven van geautomatiseerde tests voor de code van al die vijf ontwikkelaars. Je kunt op je vingers natellen dat die situatie niet houdbaar is. – Dus wat te doen?