Tag recensies
Nooit meer klamme handjes
Klamme handjes tijdens de tweewekelijkse productdemo aan het eind van de Sprint, gestotter gedurende die belangrijke presentatie voor een nieuwe klant, of – god verhoede – een complete black-out op het podium van een Meet-up of conferentie. Herkenbaar? Spreken in het openbaar is één van de grootste angsten van professionals in het algemeen (en van introverte softwareontwikkelaars in het bijzonder!).
Leiden zonder romantiek
Wat maakt een goede leider? Daar zijn bibliotheken over volgeschreven. Leiders zijn aanvoerders: moedig gaan ze voor de troepen uit. Ze maken groei mogelijk. Verheven zijn ze, een voorbeeld voor de rest. Maar ze zijn ook je maatje. Vaak bedienen we ons van dit soort romantische beelden als we het over leiders hebben. De praktijk, merkt veranderkundige Joost Kampen op in Destructief leiderschap, is vaak weerbarstiger.
Beter testen in de Agile praktijk
Een twee weken durende Sprint is te kort voor het opstellen van gedetailleerde testplannen, en wie de testwerkzaamheden bewaart voor de laatste fase van de Sprint, komt onvermijdelijk in tijdnood. Hoe kan het beter? Dat antwoord wordt gegeven aan de hand van twintig praktijkcases in De karakteristieken van een modern testproces.
Leren leren op het werk
De mens is een lerend wezen. Wie zijn ogen ervoor openhoudt, ziet dat we haast elke dag wel een nieuw inzicht opdoen. Maar zodra men aan het werk gaat, lijkt een groot deel van de mensen die lerende houding thuis te laten. Sterker nog, goedbedoelde leerinitiatieven worden van tijd tot tijd zelfs met vijandigheid begroet. Waarom? Zijn we toch niet zo lerend als je op voorhand zou denken?
De vraag achter de vraag ontdekken
Requirements engineering is… moeilijk. Heel moeilijk. Het achterhalen van de systeemvereisten vraagt een enorme inspanning van requirementsanalisten. Het op te lossen probleem is immers altijd vager, minder gedefinieerd dan de absolute precisie die software verlangt. Analisten moeten belanghebbenden de juiste vragen weten te stellen om een vertaalslag te kunnen maken van business naar IT. Gelukkig hoeven ze dat niet alleen te doen. Handboek requirements van Nicole de Swart is een onmisbare gids in dit proces.
Van rader in het geheel naar bron van talent
Hoe ziet een bedrijf haar personeel? Een hint van een antwoord zit ‘m in de daaraan toegewijde afdeling: human resource management. Personeel is een resource, een hulpbron - net als het IT-systeem, maar dan menselijk - die gemanaged moet worden. Die metafoor heeft enkele interessante consequenties, die inderdaad regelmatig haar uitwerking vinden in de praktijk: medewerkers zijn raderen in het geheel, ze moeten op hun prestaties beoordeeld worden en kunnen eenvoudig vervangen worden wanneer ze een negatieve impact hebben op dat geheel. Die zienswijze is hopeloos achterhaald, betoogt Rob van den Berg in Futureproof talentmanagement.
Samen je ontwikkel-ik ontdekken
Praten over je eigen leer- en ontwikkelingsproces is een moeilijke opgave. Maar weinig mensen hebben de taal om hun ideeën daarover uit te kunnen drukken - als ze er überhaupt al een idee over hebben. En de kans dat ze die ideeën, en de bijbehorende taal, in hun eentje zullen ontwikkelen, is nagenoeg nul. Je hebt anderen - andere mensen, perspectieven, leerdoelen en -stijlen - nodig om gestalte te kunnen geven aan je eigen ontwikkeling. Maar hoe ga je het gesprek aan als je er de taal voor ontbeert? Daar hebben Manon Ruijters, Gerritjan van Luin en Robert-Jan Simons Ons ontwikkelen ontward voor, eh, ontwikkeld
Succesvol falen
Van fouten kun je leren, zegt men. Daaruit volgt: hoe meer fouten je maakt, hoe meer leerkansen je creëert. Eigenlijk zou je het maken van fouten dus moeten vieren. Hoe meer er mis gaat, hoe meer je leert – en hoe meer je leert, hoe minder er mis zal gaan. Toch is dat niet hoe het in veel organisaties werkt. Daar wordt er hard gewerkt om fouten te voorkomen. Erger nog, medewerkers die de mist in gaan, worden afgerekend op hun misstappen. Dat maakt hen voorzichtig, conservatief. En daardoor staan ze hun eigen groei – en die van de organisatie – in de weg.
Hoe hersenwetenschap programmeurs kan helpen
Er is in de vakliteratuur over softwareontwikkeling geen gebrek aan gepeperde meningen over hoe goede code eruit dient te zien. Goede code is naar hun mening eenvoudig, bijvoorbeeld, of testbaar of uitbreidbaar. Je zou kunnen zeggen dat hun redenen erop geënt zijn software zo goed mogelijk te kunnen onderhouden. Wie dat zou moeten doen en hoe ze dat aan moeten pakken, daar zijn de meningen minder gepeperd over. Veel professionals lijken code te beschouwen als iets wat op zichzelf staat, zonder veel oog te hebben voor de programmeurs die dat onderhoud zouden moeten plegen. Dat geldt niet voor Felienne Hermans. In The Programmer’s Brain behandelt ze vragen als: wat gebeurt er in het brein als je code leest? Hoe leer je zo efficiënt mogelijk nieuwe programmeertalen en -concepten? En hoe kun je deze kennis inzetten om betere code te schrijven?
Is kunstmatige intelligentie wel écht intelligent?
Kunstmatige intelligentie (ook wel artificiële intelligentie of kortweg AI genoemd) heeft de laatste jaren een enorme opmars gemaakt. AI neemt een steeds prominentere plek in in het dagelijks leven: van vertaalmachines tot gepersonaliseerde advertenties tot gerobotiseerde obers. Hoog tijd dus om filosofisch op dit fenomeen te reflecteren. Wat is AI? Kunnen computers echt denken? Wat is denken überhaupt? En wat zijn de ethische en politieke implicaties van de steeds grotere rol die AI in de samenleving speelt? Deze en andere vragen komen aan bod in Guido van der Knaaps Van Aristoteles tot algoritme: Filosofie van kunstmatige intelligentie.