Tag coaching
Wat ik leerde over coachend begeleiden
Onlangs mocht ik voor het eerst in lange tijd mijn CV weer eens updaten. Ik heb namelijk met succes een cursus coachend begeleiden op Hogeschool Windesheim afgerond. Mijn dank daarvoor gaat in eerste instantie uit naar cursusleidster Herma Ronda en mijn medecursisten, wier enthousiasme me inspireerde om op een heel andere manier naar mijn eigen communcatie te kijken. Daarnaast ben ik dank verschuldigd aan mijn collega’s en schoonzus, die zo dapper waren om - op video nota bene! - een coachingstraject met mij in te gaan. Dus: dank, dank, duizendmaal dank! Ter afsluiting van dit hoofdstuk, citeer ik voor deze blog vrijelijk enkele punten uit mijn reflectieverslag.
De Grote Successenretro was een groot succes
Onze Scrummaster was er niet, en dus kwam het organiseren van de Sprint Retrospective op mijn bordje terecht. Omdat ik iets spannenders wilde organiseren dan een wat-ging-er-goed-en-wat-kon-er-beter-Retro (dat is de officiële term, toch?), nam ik een middag de tijd om verschillende vormen te bekijken. Voor de uiteindelijke opzet, putte ik inspiratie uit de cursus begeleidend coachen die ik de afgelopen maanden heb gevolgd. Eén van de belangrijkste lessen die ik heb getrokken uit die cursus, is de waarde van het focussen op successen. Wie oog heeft voor zijn eigen successen (of de successen van zijn/haar team), wie zijn eigen successen erkent en viert, opent de weg naar meer succes.
Het geweten aan het woord
Ik heb mijn huiswerk niet gemaakt voor de cursus coachend begeleiden. Ironisch genoeg moest dit natuurlijk gebeuren bij de reflectie op de hoofdstukken in Nicolette Kats Coachen met een leeg hoofd waarin de coach als geweten wordt behandeld. Het goede nieuws is dat ik, nu ik weken na dato alsnog een blog aan het onderwerp besteed, kan concluderen dat mijn eigen geweten toch nog enigszins functioneert.
Al doende deuren openen
Coachen is niet alleen praten. Coachingsgesprekken zijn ingebed in een context van (professionele of persoonlijke) situaties en handelingen. Zo’n gesprek eindigt dan ook niet wanneer de betrokkenen ophouden te praten. Dat wat besproken is, blijft - hopelijk! - in het hoofd van de coachee rondzingen. Zo vindt het zijn uitwerking in een nieuw perspectief op de situaties waarin deze terechtkomt, en misschien zelfs wel in nieuwe handelingen. Maar je hoeft als coach niet te alleen hopen dat dit gebeurt, er bestaat een manier om de coachee een handje te helpen. Dat doe je door middel van opdrachten.
Aansluiting (z)onder emoties
Onlangs mocht ik getuige zijn van een mooi moment. In een video-opname van een coachingsgesprek, zei de coachee van één van mijn medecursisten, met een verwonderde trilling in haar stem: “Goh, zo had ik het nou nog nooit bekeken.” Haar coach stelde toen de vraag die, denk ik soms, wordt gezien als de heilige graal onder de coaches(-in-opleiding?): “Wat voel je daarbij?”
Luisteren, sammenvatten en doorvragen
LSD staat voor lysergic acid diethylamide en heeft een hallucinerende werking. Het verhaal wil dat dat de inspiratie vormde voor Lucy in the Sky with Diamonds, en da’s een liedje van The Beatles. Maar LSD staat ook voor luisteren, samenvatten en doorvragen en da’s een bekende gesprekstechniek - weinig hallucinant, maar minstens even belangrijk in het leven van een softwareontwikkelaar.
Een reflectie op communicatiestijlen
Elk mens is uniek, maar laten we niet overdrijven. Het menselijk vermogen te generaliseren wint het met gemak van de uniciteit van het individu - dat is waar stereotypen vandaan komen. En stereotypen hebben hun functie. Ze geven ons handvaten in de omgang met individuen, in het bijzonder wanneer hun stereotype anders is dan het onze.