Tests vertellen verhalen
Op een dag schoot me het idee te binnen: een test vertelt een verhaal. In een test gebeurt er – iets. Een test kent een (a) subject dat (b) in een bepaalde situatie (c) een bepaalde handeling verricht met (d) een bepaalde uitkomst. (– Ik heb nooit gezegd: een test vertelt een goed verhaal.)
Callback hell
In mijn werk als C#-ontwikkelaar maak ik veelvuldig gebruik van functionele programmeerconcepten. Als een functie me een object T teruggeeft of niet, dan codeer ik dat netjes in de signatuur van die functie door een Option<T> terug te geven. Dat dwingt de aanroepende partij om beide scenario’s expliciet af te handelen. Hartstikke handig! – Maar: niet zonder zijn eigen set problemen. Want wat gebeurt er als je meerdere functies achter elkaar aanroept die allemaal een Option<T> teruggeven? Dan komen we terecht in wat men callback hell noemt.
Meer over refactoren
Waarom wil je refactoren? – dat is de eigenlijke vraag, natuurlijk. Je wil refactoren omdat de code iets moet kunnen wat het nu nog niet kan, en omdat de structuur van de code moet worden voorbereid op dat wat straks moet kunnen. Je wil refactoren omdat je met je code wil werken, of in – maar in elk geval niet tegen.
Een herwaardering van Fowlers Refactoring
Martin Fowlers Refactoring is een klassieker in het genre – en baanbrekend voor zijn tijd. Boeken over het ontwerp van nieuwe software bestaan al zo lang als dat software bestaat. Maar het idee dat je bestaande code aan kon passen – niet als noodzakelijk kwaad, maar als essentiële vaardigheid van elke programmeur –, dat was ongekend. – En toch was ik teleurgesteld toen ik het boek uitlas, drie jaar geleden.
Symmetrische en asymmetrische overerving
Code heeft niet alleen esthetische kwaliteiten. Het communiceert ook een intentie, een bedoeling. Code vertelt een verhaal. Zoals de manier waarop een personage wordt geïntroduceerd in een roman, ons iets vertelt over de rol en het karakter van dat personage, zo vertelt de manier waarop we bepaalde concepten in onze codebase vastleggen hoe we deze moeten “lezen”. – Code heeft, net als onze natuurlijke taal, een betekenis.
Overerving, compositie en dependency injection
Mijn collega had overerving toegepast om de nieuwe functionaliteit een plek te kunnen geven. De afgelopen maanden had ik gemerkt dat dit voor hem, en veel van mijn andere teamgenoten, een go to-oplossing vormt om code te kunnen hergebruiken. Maar ik was niet helemaal tevreden met het resultaat van die strategie. Ik voelde meer voor een oplossing die gebruik maakt van compositie. Het leek me een mooie gelegenheid om wat ideeën over deze concepten op papier te zetten.
First time right?
Na afloop van mijn praatje kreeg ik de vraag of ik geloof in het idee van first time right. Mijn antwoord was: “Ik geloof niet dat er zoiets bestaat als first time right. Maar ik geloof wel in first time een stuk beter dan we het nu doen.” Tijd om dat antwoord verder uit te werken, was er op dat moment niet. Maar de vraag bleef wel in mijn achterhoofd spoken. Is het mogelijk om een systeem in één keer goed te bouwen?
Als Shakespeare code had geschreven
Zouden jij en ik elkaar zijn sonnetten geven, / als William Shakespeare code had geschreven? / Zeg maar: brengt i.Compare(thee, summersDay) / je in vervoering of valt dat wel mee?
Drie kernwaarden
Onlangs beschreef ik hoe het formuleren van kernwaarden zou kunnen helpen in het verbeteren van het softwareontwikkelproces. Als oefening heb ik, voor mezelf, drie van zulke waarden geformuleerd, drie zaken die ik persoonlijk belangrijk vind wanneer ik software ontwikkel.
Formuleer je kernwaarden
Hoe ziet softwareontwikkeling er – volgens jou – idealiter uit? Hoe functioneert een ontwikkelteam op de toppen van z’n kunnen? Wat is de verhouding tot hun stakeholders en collega’s? Hoe ondersteunt het management daarin? – Als je dat plaatje eenmaal scherp hebt, wat kun je dan concluderen over de kernwaarden van waaruit je software ontwikkelt?