Waarom zou je manager jouw conferenties betalen?

Laatst vertelde mijn collega iets wat me verraste.

Tijdens een overleg met alle lead ontwikkelaars bracht ik de vraag in hoe zij hun leerproces vormgaven. Het idee daar achter was dat, als we van elkaar wisten hoe we nieuwe dingen leren, we elkaar beter van dienst konden zijn kennis te delen. Je zou je boekentips kunnen delen met fervente lezers, video’s met visueel ingestelde collega’s, cursussen met hen die hun handen graag vuil maken – zulke dingen.

De manieren waarop mijn collega’s leren bleek ontzettend divers – al gaven ze allemaal aan dat ze het meest leerden tijdens het werk zelf. Maar wat me het meest van al opviel, was dat niemand van de aanwezigen meer naar conferenties ging. “Sinds corona is dat eigenlijk helemaal weggezakt,” bekende er één.

Budget

“Ja, en sinds dat uit je persoonlijke budget moet worden betaald,” vulde een ander aan, “is de drempel ook een stuk hoger komen te liggen.”

“O?” zei ik. Ik was met stomheid geslagen. Mijn eigen conferentiebezoekjes worden tot grote dankbaarheid al sinds jaar en dag betaald vanuit de gezamenlijke ontwikkelpot. Mijn manager heeft me een keer zelfs expliciet gezegd: “Ik zie dit als onderdeel van je werk – daar hoef jij niet voor te dokken.”

Sterker nog, niet lang na dat overleg bezocht ik GOTO in Amsterdam. Drie. Volle. Dagen. – En zonder dat mijn persoonlijk budget er ook maar een centje pijn van heeft hoeven lijden.

Investering

Het voelt vreemd om erachter te komen dat je collega wordt benadeeld ten opzichte van jou – of dat jij bevoordeeld wordt, maar net hoe je het bekijkt. En hoewel ik niet uitsluit dat mijn kwieke, energieke, enthousiasmerende – ronduit sprankelende persoonlijkheid een rol speelt in dat verschil, denk ik dat de werkelijkheid wat nuchterder in elkaar zit.

Ik motiveer mijn wens om naar een conferentie te willen gaan.

Want ik begrijp dat een manager niet het budget heeft om zomaar iedereen naar elke conferentie te sturen. Laten we eerlijk zijn, een conferentie bezoeken is een investering. En dan heb ik het niet alleen over de kosten voor het bezoeken van de conferentie überhaupt – en dat is zeker bij een grote conferentie als GOTO geen gering bedrag. Je manager moet ook de dagen incalculeren waarop je geen code kan schrijven.

Natuurlijk, het idee is dat een ontwikkelaar op een conferentie allerlei nieuws leert waardoor die investering zich terugbetaalt – maar tot die tijd zit je werkgever met de kosten. En die kosten zal hij moeten verantwoorden. – En daar mag jij hem een handje bij helpen.

Verantwoording

Het is niet voldoende om te zeggen: “Ik wil graag naar die en die conferentie.” Als de manager van je manager vraagt om die kostenpost te verantwoorden, wat moet hij dan zeggen? – Wat het ook is, hij zal het helemaal zelf moeten verzinnen.

Beter is dit: “Ik wil graag naar die en die conferentie. Ik wil sowieso deze en deze sessie bezoeken. Want daarin wordt dit en dit onderwerp besproken, waarvan ik verwacht dat ze ons kunnen helpen ons werk effeciënter te doen.” Je geeft je manager hiermee de munitie om allerhande boze financiële mannetjes (of vrouwtjes) van zich af te slaan.

Je zou tegen kunnen werpen dat die verantwoording niet jouw taak is, maar die van je manager – en misschien is dat ook zo. Maar daar zou ik tegenin willen brengen dat als je zelf niet eens de moeite wil nemen om de investering van een conferentiebezoek te verantwoorden, je niet van je manager hoeft te verwachten dat ‘ie daar wél zin in heeft. Kom op, jongen, hij heeft ook nog andere dingen te doen.

Kennisdeling

Maar dan nog, een eenvoudige uiteenzetting van wat jij van een conferentie verwacht te leren, is misschien niet voldoende. Twee interessante sessies van een uur hoeven in de inschatting van je manager niet op te wegen tegen drie dagen afwezigheid.

In dat geval zou je dit kunnen zeggen: “Eenmaal terug van de conferentie zal ik binnen zo en zoveel weken een presentatie geven van een onderwerp wat ik daar heb leren kennen.” (Het hoeft overigens geen presentatie te zijn, misschien is een blog of een artikel in de maandelijkse nieuwsbrief al voldoende.)

Wanneer je aangeeft je kennis te willen delen, dan komt het kosten-batenplaatje er opeens heel anders uit te zien. Je manager investeert dan niet alleen in jouw ontwikkeling, maar in die van – potentieel – elke ontwikkelaar in het bedrijf. De afwezigheid van één ontwikkelaar is een stuk makkelijker te rechtvaardigen als deze er vervolgens voor zorgt dat de mensen om hem heen óók verbeteren.

Events

Als je manager dan nóg niet overtuigd is… bezoek dan eens een gratis event. – Ik wip bijna maandelijks even langs op Nimma Codes (en mocht er zelfs een keer presenteren), laatst was ik op DotNet Friday in Utrecht.

Breng iets van wat je daar leert in de praktijk, deel het met je collega’s. Vooral: zorg dat je manager merkt dat je dit doet. Ik weet, als ik het zo zeg, dan klinkt het haast machiavellistisch, maar zo simpel is het wel. Als de juiste personen niet zien wat voor goeds je doet, dan zul je daar de vruchten ook niet van kunnen pluken.

De belofte terug te investeren in je werkgever is een stuk sterker als je je goede staat van dienst op dat vlak al bewezen hebt.

Belangrijk

Als jij bereid bent om te investeren in je werkgever, waarom zou je werkgever dan niet investeren in jou? Als je concreet kunt maken wat een conferentie oplevert – in woord en/of daad, voor het bedrijf, niet alleen voor jou –, dan moet een manager wel met een verdomd goede reden aan komen zetten waarom je zelf voor daarvoor zou moeten betalen.

Natuurlijk, er zijn een heleboel manieren om te leren. Maar conferenties zijn, als het mij vraagt althans, veel te belangrijk om niet voor te strijden bij je manager. En niet alleen belangrijk, ze zijn ook leuk, verdorie!

Maar dat had je vast en zeker al uit deze blog af weten te leiden.

communicatie · conferenties · leren · management · motivatie · professionaliteit · waardering · werkplezier · zelfstudie