Fietsen met tegenwind
Ik ben altijd een slanke den geweest, en nog steeds wel hoor. Maar laatst bekeek ik mezelf tijdens het douchen - per ongeluk, zeg ik er maar bij - van opzij in de spiegel - en toen zag ik het resultaat van vijf jaar lang kantoorwerk. Wat ik bedoel is: ik zit teveel, en dat uitte zich niet in een wasbordje, laat ik het zo zeggen.
Als je een slanke den bent, heet je buik je buik. Zodra die slankheid in gevaar komt, heet je buik ineens je buikje. Dat zijn het soort dingen waar ik over nadenk in de douche.
Met plezier
Sindsdien fiets ik een paar keer per week - en eerlijk gezegd met veel plezier ook nog. Niet alleen is fietsen goed voor de conditie, het maakt je hoofd ook leeg. Na een goede fietstocht van anderhalf uur, heb je meer (lichamelijke? geestelijke?) energie dan bij aanvang - een interessante observatie.
O, en het is een mooie gelegenheid om een muziekje te luisteren. Deze bijvoorbeeld (maar om mijn street cred te redden is hier een playlist vol TOOL):
- Of om een goede podcast te luisteren, daar ben ik sinds de aanvang van de coronacrisis ook te weinig aan toegekomen. Het heeft me in elk geval een goede gelegenheid geboden om mijn luisterachterstand van de Hanselminutes-podcast weg te werken. Ook .NET Rocks is een aangename metgezel onderweg.1
Odyssee
Een lekker eind fietsen beviel me zelfs zo erg, dat ik op een gegeven moment besloot: maar dan kan ik, op die spaarzame dagen dat ik naar kantoor kom, toch ook wel dát stukje fietsen? - Dat is zoiets typisch: als ik enthousiast word over iets, dan drijf ik het te ver door. Van deur tot deur fiets ik ruim anderhalf uur naar mijn werk.
Die odyssee heb ik drie keer ondernomen. Daarna besloot ik dat van hier tot het station heen en terug - twee keer een klein halfuur - ook een prima vorm van lichaamsbeweging was.
Zonder plezier
Het is gek: ik houd ervan om anderhalf uur in de omgeving te fietsen, maar anderhalf uur naar mijn werk fietsen vond ik enorm vervelend. Waarom?
Ten eerste, het tijdstip. Om vóór de Daily Stand-up op kantoor te kunnen zijn, moest ik enorm vroeg van huis vertrekken. Hoe vroeg? Om half acht zou ik al al op de fiets moeten zitten - niet vertrekken, al op de fiets zitten. En om dat te kunnen redden moest mijn wekker, die toch al niet op het laatste moment afgaat, nog wat vroeger worden gezet. Nee, dank je.
Ten tweede, de context. Als je voor je lol fietst, fiets je omdat je dat wil. Als je naar je werk fietst, fiets je omdat dat moet. Dat verschil in context komt neer op: bepaal ik de voorwaarden waarop ik op de fiets stap, of niet?
Ten derde, tegenwind. Jeetjemineetje, wat heb ik een hekel aan tegenwind! - Tenminste, als ik op weg ben naar mijn werk. Want als ik voor mijn lol fiets, verwelkom ik die tegenwind juist. Dan is het een obstakel dat me helpt mijn buikje weg te werken. Als ik naar mijn werk fiets, is de wind een obstakel dat me verhindert op tijd op kantoor te komen.
Leren in je codebase
Goed, wat hebben deze observaties te maken met software ontwikkelen? - want dat is immers wat dit is: een blog over softwareontwikkeling. Het antwoord op die vraag schoot me te binnen - op de fiets, met tegenwind; tijdens een pleziertochtje, niet op weg naar mijn werk (dat zijn allemaal significante observaties). Dat is mijn beroepsdeformatie.
Een tijd geleden schreef ik over leren in je codebase. In die blog zette ik uiteen waarom het mijns inziens geen goed idee is om je zelfstudieproject te koppelen aan de productiecode waar je team aan sleutelt. Ten eerste introduceer je op die manier een boel complexiteit in het leerproces, en ten tweede maak je je zelfontwikkeling dan afhankelijk van datgene waar je team mee bezig is.
Er is een derde reden waarom je je leerproject verre moet houden van productiecode. - En die reden is dezelfde reden als waarom je niet anderhalf uur naar je werk moet willen fietsen om je buikje weg te werken en/of je hoofd leeg te maken.
Druk
Als ik die reden in één woord moet vangen, dan is het: druk. Druk om op tijd op je werk te komen, druk om productierijpe code af te leveren.
Daar waar er sprake van druk is, is er geen sprake van een veilige leeromgeving. Waar druk is, zijn fouten uit den boze. Waar druk is, zijn tegenslagen tegenslagen in plaats van uitdagingen.
Precies zoals ik tegenwind verwelkom tijdens pleziertochtjes en verafschuw op weg naar mijn werk, verwelkom ik tegenslagen in studieprojecten en hekel ik ze in productiecode. Als er geen druk op de ketel zit, is tegenwind een gelegenheid om mijn buikje nog wat harder weg te kunnen werken. Als er geen druk op de ketel zit, vormt elke onverklaarbare bug een potentieel leermoment.
Les
Daarom: leer zoals je fietst - op je eigen voorwaarden, zonder dat er druk van buitenaf op zit. Leer in een context waarin je tegenslagen, net als tegenwind, kunt verwelkomen als uitdaging, in plaats van als obstakel.
Fiets omdat je je buikje weg wil werken, niet omdat je op tijd op kantoor moet komen. En leer omdat je je kennis wil vergroten, niet omdat er anders kritische bedrijfsprocessen in gevaar komen. Er zijn al genoeg gelegenheden om die in gevaar te brengen met zaken waar je wel wat vanaf weet.
Mijn favoriete podcasts buiten het softwareontwikkelveld om, zijn filosofie-podcasts Very Bad Wizards en Making Sense with Sam Harris. Als ik wil lachen om popculterele nonsens, luister ik naar The Weekly Planet. ↩︎